Parafia Bujaków

„Wiara przenosi góry” – powtarzamy w sytuacjach, kiedy chcemy sobie lub innym dodać odwagi w obliczu trudności, czasem wręcz niemożliwych do rozwiązania. Jednak jest też inny wymiar wiary, ukazany przez Symeona i Annę. Oni dostrzegają dzieła Boga, Jego wierność danemu słowu i Jego obecność w tym, co wydaje się małe iniepozorne. Dziesiątki, a może setki dzieci codziennie przynoszono do świątyni, ale te dwie osoby, dzięki swemu posłuszeństwu Duchowi Świętemu, odnajdują to jedno, szczególne dziecko – Jezusa. I nie tylko prorokują o Dziecięciu, lecz są pełni radości, ich życie się przemienia.

Świat, na który patrzymy poprzez okienko telewizora lub o którym czytamy w kolorowych gazetach, to świat sukcesu materialnego, zawodowego lub medialnego. To świat schlebiania naszym ułomnościom moralnym i niskim instynktom. Świat, gdzie trzeba być silnym, aby wygrać. A Jezus zaczyna swoją misję ogłaszając, że przyszedł do tych, którzy nic nie mają, są chorzy fizycznie lub moralnie, są prześladowani. Nie jest rewolucjonistą, który pragnie zburzyć istniejący porządek społeczny, ale jest pokornym Mesjaszem niosącym Dobrą Nowinę, która ma moc przemieniania ludzkiego życia.

To jest te sześć stągwi kamiennych, w których nalaną wodę Jezus zamienił w wino – i św. Jan mówi nam na koniec tej Ewangelii, że to był początek znaków. Jakoś bardzo mocno to do mnie dzisiaj dotarło: początek znaków! Miłosierdzie jest początkiem głoszenia Ewangelii; świadectwo miłosierdzia, świadectwo konkretnej miłości jest początkiem głoszenia Ewangelii… To jest początek także w tym sensie, że świadczone miłosierdzie w szczególny sposób czyni Jezusa Chrystusa obecnym.

Głos Boga Ojca, który odezwał się z nieba: „Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie” nie zabrzmiał ze względu na Jezusa, który doskonale o tym wiedział, ale ze względu na nas. To my potrzebujemy przypomnienia, kim jesteśmy. Kiedy zstępuje na nas Duch Święty także do nas Bóg Ojciec wypowiada te same słowa. Mówi, że jesteśmy Jego dziećmi (Jego potomstwem), w którym On sobie upodobał. Dlaczego upodobał? Czy z powodu naszych zasług? Na to pytanie można odpowiedzieć tylko pytaniem: „A dlaczego rodzice mają upodobanie w swoich dzieciach?”

„Bez Niego nic się nie stało, co się stało”. To, co stało się na tym świecie bez Słowa, którym jest Bóg nie ma właściwie żadnego znaczenia. Na dobrą sprawę w ogóle się nie stało. To, co nie ma ostatecznie swego źródła w Bogu jest tak nietrwałe, że właściwie można to uznać za nieistniejące. Jeśli więc chcemy zrobić coś trwałego, współpracujmy z Bogiem! Bóg jest otwarty na współpracę, jest ciekaw naszych pomysłów, inicjatyw, pragnień. Wcale nie chce być jedynym myślącym na tym świecie. Dlatego stworzył nas rozumnymi i wolnymi. Ale On nie zaangażuje się w coś, co nie jest dobre i dlatego to, co nie jest dobre nie jest też trwałe. I…

Zapisy zakończone, brak wolnych miejsc. Wpłata zaliczki do 15.03.

„Czemuście Mnie szukali?” – od Bożego Narodzenia Boga nie trzeba szukać. On po prostu jest we wszystkim, co należy do Niego. A do Niego należy wszelkie dobro, a więc każdy człowiek, każde Boże stworzenie i wszelkie Boże działanie. On jest we wszystkim, co nie jest Jemu wrogie. Św. Ignacy z Loyoli nazwał znajdowanie Boga we wszystkim najwyższą formą pobożności, wyższą od długich modlitw w kościele. Być może nam, dziś, Jezus powiedziałby: „Po co tyle się modlicie, skoro nie umiecie mnie znaleźć w waszej codzienności? Czy nie wiedzieliście, że znaleźć mnie możecie wszędzie wokół siebie, a modlitwa ma tylko w tym pomagać?” Obchody liturgiczne tygodnia: w środę – uroczystość Świętej Bożej…

Dodatkowa kolęda w najbliższą sobotę od godziny 9:00. Zapisy w Zakrystii oraz przez internet.

Raczej nie ma wątpliwości, że Maryja poszła z pośpiechem do Elżbiety, aby jej pomóc. Poszła bowiem zaraz po tym, jak dowiedziała się, że Elżbieta jest w szóstym miesiącu ciąży i wróciła do siebie dopiero po upływie około trzech miesięcy, czyli po rozwiązaniu, a jednocześnie wtedy, gdy sama nie była już zdolna do dużego wysiłku z powodu własnej ciąży. Tak więc podłożem ich spotkania była wola służby, czyli miłość.

W Łukaszowym opisie wydarzeń związanych z Janem i z Jezusem od razu widzimy podział – bardzo ważny dla dalszego ciągu Ewangelii – podział na tego, kto słucha, i na tego, kto nie słucha. Jana nie słuchają ci, którzy powinni. Słuchają natomiast celnicy, żołnierze i ci wszyscy, których uważano co najwyżej za margines ludu Bożego. Podobnie jest w Dziejach Apostolskich. O osobistym spotkaniu z Bogiem ostatecznie rozstrzyga stan ludzkiego serca.