Parafia Bujaków

Umiłowani, Siostry i Bracia!W dzisiejszej liturgii Słowa słyszymy, że Szczepan przemawiał z natchnienia Ducha Bożego. A jego przeciwnicy, gdy usłyszeli jego słowa, unieśli się wielkim gniewem (zob. Dz 7, 54). Kiedy go kamienowano, modlił się za swoich oprawców: Panie, nie poczytaj im tego grzechu (Dz 7, 60). Chrystus przypomina nam dzisiaj w Ewangelii, że jego nauka będzie znakiem sprzeciwu dla świata. Chrześcijanie zaś, nawet w prześladowaniach nie pozostaną sami, bo Boży Duch będzie z nimi. Ale najważniejsze jest to, że kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony (Mt 10, 22).\

Oto Panna pocznie i porodzi Syna! Niech ostatnie godziny oczekiwania będą modlitewnym czuwaniem. Pan jest blisko! Błogosławionej niedzieli wszystkim parafianomi gościom do nas przybyłym!

Mamy zawsze się radować i zawsze się modlić. Radość uwalnia modlitwę, smutek zaś, uśmierca ją. Radość bowiem jest z Boga, smutek natomiast pochodzi ze świata i prowadzi do śmierci, chyba że jest to smutek z Boga, który wywołuje skruchę ku nawróceniu. Królestwo Boże to radość w Duchu Świętym! Radosny duch jest zawsze wdzięczny za wszystko, bo Słowo Boże mówi, że wszelkie okoliczności i sytuacje są wolą Bożą dla nas w Chrystusie Jezusie. W Duchu Świętym jesteśmy więcej niż zwycięzcami w każdych okolicznościach naszego życia. Nic bowiem nie zdoła nas odłączyć od miłości Chrystusowej.

Czas Adwentu jest zaproszeniem do myślenia o powtórnym przyjściu Jezusa, a czytania mszalne są pełne otuchy. Każdy z nas ma jakąś pustynię w sobie, w swoim życiu. Na pustyni nie pomogą pieniądze, godności, układy, wykształcenie. Na pustyni pomoże Cisza i Modlitwa.

Zbliża się już koniec wszystkiego, a im bliżej końca czasów, tym bardziej mamy czuwać i być gotowymi na drugie przyjście Pana w wielkiej chwale i potędze. Nadchodzi bowiem dzień Boży, o którym wie tylko Ojciec, gdy niebiosa w ogniu stopnieją i rozpalone żywioły rozpłyną się, a ziemia i dzieła ludzkie na niej spłoną. To będzie dzień, gdy każdy stanie przed trybunałem Chrystusa, a jeśli sprawiedliwi z trudem dostąpią zbawienia, to bezbożni i grzeszni, gdzież się znajdą?

Gdy kończymy kolejny rok kościelny naszego życia, lepiej rozumiemy to liturgiczne podkreślenie, że Jezus Chrystus jest Panem i Królem całego wszechświata. On jest „Słowem Ojca”, przez które „wszystko się stało”, początkiem i końcem ludzkich dziejów, Kluczem otwierającym nieskończone przestrzenie wspólnoty życia Boga z człowiekiem.

Dzień Pański przyjdzie niespodzianie jak złodziej w nocy, ale synowie dnia i światłości są świadomi, że tak będzie i ów dzień nie zaskoczy ich jak złodziej. Tylko ci, którzy należą do ciemności i nocy, zostaną zaskoczeni i ten dzień przypadnie na nich znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Mamy czuwać i modlić się w każdym czasie, abyśmy mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić i stanąć przed Synem Człowieczym.

Dzięki miłosierdziu Boga jesteśmy ukryci w Chrystusie, który jest mocą Bożą i mądrością Bożą. Chrystus ukrzyżowany jest głupstwem dla świata, ale dla nas, którzy wierzymy, jest życiem i zmartwychwstaniem.

Ażeby Słowo Boże mogło zmienić nasze życie, trzeba w nie uwierzyć. Trzeba uwierzyć, że to słowo, które słyszymy, jest rzeczywiście i prawdziwie słowem Boga Żywego i Wiekuistego. Wówczas rodzi się w naszym sercu wiara Boża. Mając zaś w sercu i w ustach słowo wiary, dostępujemy usprawiedliwienia i zbawienia.

Ogłoszenia duszpasterskie, a w nich czas przygotowania do Uroczystości Świętych Obcowania